آنالیز ویژه لیگ ایران و پاسخ به چند سؤال مهم؛ «مربیانی که از روی گوشی تمرین می‌دهند!»
تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۶۸۳۲۱
کارشناس فوتبال کشورمان با بررسی آنچه در بیست‌ودومین دوره لیگ برتر می‌گذرد به سؤالات مهمی که در فوتبال ایران وجود دارد پاسخ داد.
به گزارش مشرق، نیم‌فصل نخست لیگ برتر فوتبال ایران با فراز و نشیب فراوان تیم‌ها به پایان رسید. مسابقاتی که نکات مثبت منفی زیادی در دل خود داشت و کیفیت فنی آن بارها مورد انتقاد کارشناسان فوتبال قرار گرفت؛ از آمار ضعیف تیم‌ها در گلزنی گرفته تا عدم ظهور ستاره‌های جوان.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جلال چراغپور کارشناس فوتبال کشورمان در گفتگو با تسنیم آنالیزی از مسابقات لیگ برتر در نیم‌فصل نخست و دلیل ضعف فوتبال ایران در سالیان اخیر انجام داده که در زیر می‌خوانید.
«این‌بار به جای تحلیل، آنالیز می‌کنیم. یعنی لیگ‌مان را آنالیز می‌کنیم و یکسری آیتم‌ها را از درون آن خارج و سپس جز به جز بررسی می‌کنیم. در نهایت هم یک جمع‌بندی در مورد لیگ انجام می‌دهیم و اجزا را به هم وصل می‌کنیم تا به خودی خود پاسخ سؤالات به دست آید.
اولین موردی که در لیگ ما به چشم می‌خورد و تأثیر انکارناپذیری در کیفیت مسابقات دارد، فاصله زمانی است که تیم‌ها برای یک بازی باید در طول و عرض کشورمان طی کنند. این مسافت با مسافت‌های استانداردی که ورزشکاران برای یک مسابقه باید طی کنند همخوانی ندارد و با توجه به آب و هوای بسیار متفاوت شهرهای ایران؛ یک ضربه به مکانیزم جسمانی بازیکنان فوتبال وارد می‌شود.
بیشتر بخوانید:
با بی‌توجهی به مشکلات تاوان سختی در جام ملت‌ها خواهیم دادمسئله دوم؛ عبارت است از فاصله دو بازی با هم. برای فاصله دو مسابقه با هم تعاریف مشخصی بابت آمادگی جسمانی و مکانیزیم بازیکنان وجود دارد. مثلاً اشکال ندارد هر پنج روز یک‌بار بازی برگزار شود، اما دانش مدرنِ ریکاوری بازیکنان در فاصله پنج روزه هنوز وارد سیستم فوتبال ما نشده است. به همین خاطر بازیکنان ما در طول فصل آرام آرام از هر بازی به بازی بعد فرسوده‌تر می شوند. این فرسودگی هم دو اثر را نشان می‌دهد؛ اول اینکه زودتر خسته و دوم عصبانی می‌شوند و به همین دلیل هم حواشی بازی بیشتر، برخوردها خصمانه‌تر و کارت‌های زرد و قرمز هم افزایش پیدا می‌کند. همه اینها به دلیل عدم ریکاوری درست بازیکنان رخ می‌دهد.
می‌رسیم بهموضوع سوم؛ لیگ ما از فکر مربی و هوش آنها استفاده می‌کند. وقتی در لیگی دانش مربیان همه در یک سطح قرار بگیرد نباید انتظار داشته باشیم در آن لیگ تفاوت‌های معناداری بین نوع فوتبال تیم‌ها وجود داشته باشد. در لیگ ما بین تیم چهاردهم و تیم سوم یا چهارم جدول تفاوت معناداری از نظر شکل بازی وجود ندارد. تنها تفاوتی که تیم‌ها دارند روی قیمت بازیکنان است. مثلاً قیمت بازیکنان تیم اول بالاتر است و تیم پایین قیمتش پایین‌تر! اما وقتی قرار است این تیم‌ها با هم بازی کنند در کیفیت تفاوت معناداری از آنها نمی‌بینید، در نتیجه حوادث غیر مترقبه زیادی را مشاهده می‌کنید. در بازی‌ها هم تفاوت آشکاری روی شکل بازی‌ها وجود ندارد. تفاوت تیم‌ها به دلیل تفاوت سطح بازیکنان است و آن هم به دلیل تفاوت بودجه باشگاه‌ها است؛ همین!
نکته چهارم که باید توجه کنیم شکل تمرینات تیم‌ها است. اگر شما به‌عنوان یک دانشجوی دکتری تربیت بدنی رساله خودتان را روی بررسی تمرینات تیم‌های لیگ برتری بگذارید، متوجه می‌شوید که تمام تمرین‌ها یک‌جور است. تمام مسائل تمرینات و شکل آن هم به هم نزدیک است. تعجب ندارد چون مربیان 80 درصد تمرینات را از روی گوشی‌های خود برمی‌دارند! عیب ندارد اما به شرطی که مربیان بدانند این تمرین برای روز چندم تمرین است؟ فشار آن چقدر است؟ تعداد تمرین آن چقدر است؟ تعداد این تمرین چقدر است؟ اصلاً در چه فصولی باید استفاده شود؟ یعنی علم تمرین را بدانند تا بتوانند آن را در جای خودش اجرا کنند اما به دلیل دانش پایین مربیان ما از نظر علم تمرین؛ نوع تمرین را در گوگل می‌بینند ولی فقط پوست آن را می‌بینند و مغز تمرین را نمی‌بینند. چون اساساً این تمرینات برای این نیست که برنامه تمرینی ما را در یک سال تنظیم کند؛ بلکه برای «لایک» و «کلیک» است. این هم آفتی است که در تمرینات لیگ‌مان به چشم می‌خورد و آن را در خیلی از تیم‌ها دیدم. حتی گرم کردن تیم‌ها در کنار زمین هم تقلیدی است.
حالا به نظر شما و مخاطبان ما با چه مقوله‌ای مواجه هستیم؟ با این شرایط چه باید در لیگ‌مان ببینیم که برای‌مان «نو» باشد؟ چه باید از درون این لیگ بیرون بیاید؟ قطعاً این لیگ، لیگ هفتم و هشتم آسیاست و مسلم است بازیکنی در آن تولید نمی‌شود! مسلم است تیم ملی باید با فقر بازیکن مواجه شود و تیم امیدمان نباید به المپیک برود. مسلم است با این شرایط کسی نباید زیر بار هدایت تیم ملی کشورمان برود!
حالا جواب خیلی از سؤالات درباره لیگ ما داده می‌شود. مثلاً چرا برای تیم ملی دنبال مربیان داخلی نیستند، چون داخلی‌ها این تیم را قبول نمی‌کند. چرا مربی خارجی زیر قراردادش می‌زند و می‌رود؟ چرا 90 درصد تیم ملی باید از لژیونرها باشد؟ چرا جرأت نمی‌کنیم تیم ملی را نو کنیم؟ چرا مراکش چهار ساله بازیکنانش را تغییر می‌دهد و چهارم دنیا می‌شود اما ما اولین تیم حذف شده از جام جهانی با تمام آمارهای بد هستیم؟ دقیقاً جواب تمام سؤالات در دل همان آنالیزی است که از لیگ‌مان داشتیم.»
منبع: مشرق
کلیدواژه: سالگرد شهادت حاج قاسم قیمت فوتبال ایران لیگ برتر فوتبال فوتبال جلال چراغپور خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت لیگ مان تیم ملی تیم ها لیگ ما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۶۸۳۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گفت‌وگوی ویژه با مردی که افغانستان را راهی جام جهانی کرد
به گزارش ورزش سه، برای آن که دریبایم او چه دستاورد‌هایی را برای ورزش افغانستان به ارمغان آورده، کافیست به خوشحالی بی‌حدوحصر مردم این کشور در مرز و بوم خود و خیلی‌های دیگر از آنها در ایران و گیتی پهناور خیره شویم که چگونه سرمست صعود تیم ملی فوتسال افغانستان به جام جهانی هستند. سه سال از ورودش به فوتسال افغانستان سپری شده. او وارد شده و قواعد فوتسال آسیا را به هم ریخته. از یک سو ناقوس‌ها را برای پایان انحصار فوتسال ایران در آسیا به صدا در آورد و در سوی دیگر ثروتمندان با مربیان بزرگ و نامی را پشت‌سر گذاشت. آندرو پالازا مربی سابق بارسلونا و عربستان را و همچنین ویتنام با دیگو جوستوزی مربی قهرمان جهان را پشت خود دید. آنها در حسرت راهیابی به جام جهانی آه می‌کشیدند و مرتضایی با شاگردانش آواز می‌خواندند.
مجید مرتضایی، رویکرد بازیکن یابی را متحول ساخت و علم نوین فوتسال را به بازیکنان افغانستان گره زد. در عین حال او بود که بازیکنان افغانستانی با استعداد را کشف و روانه میدان کرد. او بود که کشور همسایه را برای اولین بار راهی جام ملت‌های آسیا کرد و در نخستین دوره حضورشان با بلندپروازی و جاه‌طلبی، با غیرممکن را ممکن کردن، به رویاهای جام جهانی تحقق بخشید.
خبرنگار ورزش سه به سراغ مربی تاریخ‌ساز رفته و گفت‌وگویی خواندنی را با او داشته است. مردی که خیلی از تابو ها را در ورزش افغانستان خُرد کرده و تاثیر عمیقی را بر ورزش این کشور گذاشته است.
در ادامه مصاحبه با مجید مرتضایی را خواهید خواند؛
*آقای مرتضایی، اولین‌ها حسی دارد وصف نشدنی. از حال‌وروز خودتان و بازیکنان افغانستان پس از صعود به جام جهانی بگویید؛
شاید سه ماه پیش از آغاز جام ملت‌های آسیا به بازیکنان و مردان جنگجویم می‌گفتم که ما به جام جهانی صعود خواهیم کرد، کمتر باور نمی‌کردند. اما هر چه جلوتر می‌رفتیم، بارقه‌های نور امید را زنده می‌کردیم و این باور در درونشان و پوست و استخوان آنها حس می‌شد. خوشبختانه و بسیار خوشحالم به عنوان یک ایرانی موجب شادی یک ملت شدیم و آنها به یکی از آرزوهای خود دست پیدا کردند و شایستگی آن را هم داشتند.
* با این صعود، شما و بازیکنان افغانستان، مردم این کشور را در سراسر جهان به وجد آوردید. این روزها باور کردنی هست؟
برای بنده، این حجم از شادی پیرامون صعود به جام جهانی جالب و غیر قابل وصف بود. بی‌شک تماشای چنین صحنه‌های زیبایی بغض را به همراه خواهد داشت. هم برای من و هم تمامی اعضای تیم ملی افغانستان. بازی که تمام شده بود با ذوق به بازیکنان گفتم، باورتان می‌شود که رفتیم جام جهانی؟
*بلندپروازی و جاه‌طلبی افغانستان در جام جهانی ادامه خواهد داشت؟
آن چیزی که بنده دائما از بازیکنانم خواسته‌ام، زیاده‌خواهی و سیر نشدن از پیروزی هستش و همیشه باید به موفقیت چنگ بزنند. شک نکنید نگاه ما به جام جهانی، صعود از مرحله گروهی هستش. ما در آسیا نشان داده‌ایم که از قدرت و پتانسیل خوبی برخورداریم. امیدوارم با تلاش‌های بی‌وقفه اعضای خانواده تیم ملی افغانستان با یک شگفتی در جام جهانی تاریخ‌سازی کنیم
* پیش از آغاز جام ملت‌های آسیا و حضور در میادین مسابقات، قهرمانی را تصور می‌کردید؟
حقیقتا با حضور تیم ملی فوتسال ایران به قهرمانی فکر نمی‌کردیم. اما اگر مسیر ما به ایران در مراحل گروهی نمی‌خورد و در مراحل حذفی بدشانس نبودیم و البته با دقت‌تر عمل می‌کردیم، بنا به ضعف برخی از تیم‌های بزرگ قاره، قاطعانه می‌گویم که می‌توانستیم یک پای فینال باشیم.
*دلایل شکست تیم ملی افغانستان به رغم نمایش بسیار خوب، برابر ایران چه بود ؟
تیم ملی ایران، تیم قدرتمندی است. شاید اگر بازیکنانم با ترس کمتری مقابل تیم ملی ایران به میدان می‌رفتند به مراتب نمایش بهتری را از خود نشان می‌دادند. جالب است بدانید که توانایی‌های فردی بازیکنان افغانستان با کمی تفاوت شبیه به همتایان خود در ایران بازی می‌کردند. به هر حال، بازی برابر ایران بسیار سخت و فشرده است. ما این موضوع را می‌دانستیم.
*قرارداد شما، با تیم ملی افغانستان تا چه مدت ادامه خواهد داشت؟
بنده با تیم ملی فوتسال افغانستان تا پایان سال 2024 قرارداد دارم و پس از آن باید دید شرایط چگونه پیش می‌رود و چه اتفاقاتی رخ خواهد داد.
جاده کندوان یک طرفه شد